Żylaki pniowe, leczenie.

Żylaki tzw. pniowe spowodowane są niewydolnością głównych żył powierzchownych tj. żyły odpiszczelowej przebiegającej na przyśrodkowej powierzchni uda i goleni, oraz żyły odstrzałkowej zlokalizowanej na tylnej powierzchni łydki. Uszkodzenie zastawek żylnych i nieprawidłowy przepływ - wsteczny krwi (ku dołowi), powoduje poszerzanie się światła kolejnych niżej położonych naczyń. Mechanizm ten jest przyczyną powstawania żylaków, których rozmiar z upływem czasu - powiększa się nieodwracalnie, doprowadzając do powstawania powikłań.

W przypadku żylaków tego typu istotą leczenia jest - zabieg polegający na przecięciu, podwiązaniu i/ lub usunięciu żyły. Nowoczesna technologia w wielu przypadkach, pozwolić może na częściowe lub całkowite zastąpienie skalpela - użyciem wiązki światła laserowego.

Zabieg można przeprowadzić zarówno w znieczuleniu miejscowym za pomocą zastrzyków, wykonywanych w okolice żylaków, jak i w znieczuleniu ogólnym tzn. uśpieniu pacjenta na kilkanaście bądż kilkadziesiąt minut. Istnieje również możliwość znieczulenia za pomocą zastrzyku w okolicę kręgosłupa. Sposób znieczulenia (w naszym ośrodku) zależy od preferencji i życzenia pacjenta. U większości naszych pacjentów, bezpieczeństwo związane ze znieczuleniem zapewniane jest przez lekarza anestezjologa.

Jeżeli istnieje konieczność przecięcia skóry w miejscu żylaków, długość nacięć najczęściej można zminimalizować do 2-4 milimetrów. Czasami konieczne jest przecięcie skóry dł. ok. 2-3 cm - w okolicy pachwiny.

Leczenie laserem żylaków pniowych (EVLT- EndoVenous Laser Treatment) polega na zastosowaniu wiązki światła laserowego do koagulacji ściany niewydolnej i poszerzonej żyły - najczęściej odpiszczelowej. Tuż przed zabiegiem, przebieg niewydolnych żył i stopień ich niewydolności może zostać zobrazowany za pomocą kolorowej ultrasonografii dopplerowskiej. Następnie , kończyna jest znieczulania miejscowo za pomocą zastrzyków w okolicę niewydolnych i poszerzonych żył. Poprzez nakłucie lub niewielkie kilkumilimetrowe nacięcie, do żyły zostaje wprowadzony cienki światłowód, który od strony od wnętrza żyły pozwala na emisję wiązki lasera, koagulując tym samym ścianę naczynia. W dalszym etapie niewydolna i poszerzona ściana żylaka ulega destrukcji i samoistnie zanika. Pozostałe drobne żylaki można dodatkowo usunąć metodą miniflebektomi, przez mikronacięcia skóry, lub zastrzykami - skleroterapią piankową. Uzupełnienie to można wykonać jednoczasowo lub w terminie póżniejszym co zależy od preferencji pacjenta.

W przypadku leczenia laserem (met. EVLT) liczba nacięć skóry jest znacznie mniejsza niż w przypadku met. konwencjonalnej. Po zabiegu - wielkość krwiaków w okolicy udowej jest także ograniczona niż przy klasycznym stripingu (safenektomii) żyły odpiszczelowej. Zmniejszenie wielkości krwiaków łączy się ze zminimalizowaniem dolegliwości bólowych po zabiegu oraz szybszym powrotem organizmu do normalnego funkcjonowania (tzn. powrotu do pracy, spacerów, sportu itp.).

Pajączki żylne

Pajączki żylne czyli tzw. teleangiektazje, to wąskie, najczęściej o przekroju 0,2 mm - 1 mm, drobne naczynia zlokalizowane na powierzchni uda, w dołach podkolanowych, bądż w ok. podudzi, często w okolicy kostek (tzw. corona phlebectatica). Zmiany tego typu leczyć można za pomocą zastrzyków (tzw skleroterapia, obliteracja). Terapia ta, polega na injekcji leku bardzo cienką igłą, często w postaci pianki, w małej ilości (0,25 ml - 2 ml) - do naczynia żylnego. Zapoczątkowuje to proces polegający na utracie drożności żyłki, co w konsekwencji powoduje jej zarośnięcie i zanik. Lekarz wykonujący zabieg powinien poinformować każdego pacjenta, że leczenie tego typu zmian, niezależnie od stosowanego sposobu, nie zawsze daje całkowicie zadowalające rezultaty.

Zbliżony mechanizm oddziaływania na drobne zmiany żylakowate, szczególnie pajączki naczyniowe ma zastosowanie lasera, którego wiązka światła, działając punktowo, powoduje podwyższenie temperatury w świetle naczyńka żylnego, tym samym doprowadzając do koagulacji białek, zniszczenia śródbłonka i utraty drożności żyłki. Podobnie jak w skleroterapii, leczenie takie spowodować ma w dalszym etapie - zarośniecie i zanik naczyńka. Tego typu laser np. laser neodymowo-jagowy, oddziałuje na kończynę dolną z zewnątrz, w postaci wiązki światła. Bezpośrednio po leczeniu skleroterapią jak i laserem, pacjentka może udać się do domu, gdyż zabieg nie ogranicza w żadnym stopniu sprawności.

Zbliżony efekt jak laser, daje elektrokoagulacja, W tej metodzie - wysoka temperatury mikroigiełki, w zetknięciu z poszerzonym naczynkiem doprowadza do jego zarośnięcia. Wcześniej skóra może zostać znieczulona. Żaden z wymienionych sposobów leczenia nie gwarantuje 100% - dobrego efektu (dotyczy to szczególnie pajączków żylnych, gdyż zmiany mogą pozostać). Doświadczenie lekarza pozwolić powinno na wyjaśnienie pacjentowi przewidywanych efektów leczenia.

Żylaki siatkowate

Żylaki siatkowate są poszerzeniami niewydolnych żył powierzchownych, najczęściej niewielkiego kalibru. Istotną cechą tych zmian jest ich mnogość oraz obejmowanie z biegiem lat, coraz to większych powierzchni kończyny dolnej. Zylaki tego typu, często współistnieją z teleangiektazjami. Przez dłuższy czas, nie powodują obrzęków kończyn. Podobnie jak pozostałe zmiany żylne związane są głównie z płcią żeńską, przebytą ciążą, stosowaniem leków hormonalnych. Ich leczenie może, ale nie musi być całkiem skuteczne. Zależy to między innymi od średnicy zmian, a nawet ich barwy barwy i rozległości, wieku pacjenta, a także masy ciała i stanu nie tylko żył powierzchownych, ale także żył głębokich kończyny oraz zastosowanej metody leczenia.

Zarówno skleroterapia jak i flebektomia oraz jednoczesne stosowanie tych metod przynieść.

Zarówno skleroterapia jak i flebektomia oraz jednoczesne stosowanie tych metod przynieść może dość dobre efekty kosmetyczne. Miniflebektomia polega na usunięciu bądź przecięciu pojedynczego żylaka poprzez mikronacięcie (długości 1-3mm) skóry. Cienki instrument w postaci haczyka wprowadza się pod skórę i usuwa kilka lub kilkunastocentymetrowe fragmenty żylaków. Kończyna wcześniej zostaje skutecznie znieczulona za pomocą iniekcji, dlatego pacjent nie odczuwa dolegliwości bólowych w trakcie przeprowadzanego zabiegu.

Blizny po mikronacięciach, w ciągu kilku miesięcy stają niewidoczne lub prawie niewidoczne (np. metoda Varadyego, Hacha). W przypadku gdy, nie wszystkie zmiany żylne zostaną usunięte tym sposobem, pozostałe można leczyć skleroterapią piankową w czasie tego samego zabiegu.

Owrzodzenia goleni. Zespół pozakrzepowy

Owrzodzenia zlokalizowane w obrębie kończyn dolnych mogą być spowodowane bardzo wieloma przyczynami, m.in.: cukrzycą, miażdżycowym niedokrwieniem kończyn i chorobą Buergera. Ale najczęstszą przyczyną tego stanu, jest przewlekła niewydolność żylna i/lub przebyte zapalenia żył kończyn dolnych. Stan ten powoduje utrwalony zastój odtlenowanej krwi, wynikający z uszkodzenia zastawek żylnych. Typowy obraz tego rodzaju niewydolności żylnej, często niezależnie od obecności żylaków, obejmuje: obrzęki goleni, ciemniejsze brązowawe zabarwienie skóry, pogrubienie tkanki podskórnej, ścieńczenie i wygładzenie naskórka. Ostatecznie dochodzi do powstania owrzodzenia żylnego, najczęściej w okolicy kostki przyśrodkowej goleni.

Leczenie tak zaawansowanej niewydolności żylnej wymaga rygorystycznego postępowania zachowawczego w postaci stałego unoszenia kończyny w łóżku w czasie spoczynku nocnego, oraz noszenia bandaży elastycznych, podkolanówek lub pończoch o stopniowanym ucisku, zmniejszających obrzęk kończyny. W niektórych przypadkach stosuje się leki przeciwzakrzepowe w postaci tabletek lub zastrzyków.

W wielu przypadkach najodpowiedniejszym sposobem leczenia niewydolności żylnej powikłanej owrzodzeniem - jest leczenie operacyjne. Zabieg chirurgiczny oparty jest o zasady stosowane w przypadku operacji żylaków. Ma on na celu usunięcie napływu wstecznego krwi oraz zastoju żylnego, w postaci poszerzonych żylakowato naczyń, (można stosować metodę LASEROWĄ - EVLT) oraz przecięcie podpowięziowe żył perforujących (zabieg może być przeprowadzony za pomoca wziernika - endoskopu ( tzw. kruroskopia) z ograniczeniem liczby nacięć skóry.

Znieczulenie w przypadku leczenia zespołu pozakrzepowego, może być zarówno miejscowe (tzn zastrzykami w okolice żył), ogólne (uśpienie pacjenta) a także za pomocą zastrzyku w okolice kręgosłupa lędziowego. Pobyt pacjenta na oddziale nie przekracza najczęściej 1 doby.